วันแรกที่ไป Cotto มันชั่งทรมานใจจริงๆ...

วันพุธที่4 เมษายน 2550 ไปทำงานที่คอทโต้ วันแรก
05.30 ตื่นนอนแต่เช้า ด้วยเพลง React เป้นเสียงนาฬิกาปลุก ที่แรก ไม่ลุก ประมาน2นาทีก็ลุกไปจากที่นอนได้
ลงมาเข้าห้องน้ำอาบน้ำ แปรงฟัน แล้วแต่งตัว
05.52 ไปปลุกแม่ให้พาไปส่ง แม่บ่นใหญ่เพราะปลุกเขาสายไป ต้องโทษไอนาฬิกาเรือนใหญ่เฮงซวย เพราะมันเดินช้ากว่านาฬิกาทุกตัวในบ้าน จากนั้นออกจากบ้านประมาน 05.55 ก่อนออกกินข้าวกับแกงจืดสาหร่าย แต่กินไม่หมดเพราะแม่เร่ง โดนน้ำแกงจืดลวกปากด้วยเพราะมาร้อนมาก เลยหยิบนมกับหนมปังไปกินแทน
06.12 ถึง4แยกจปร. พอไปยืน+นั่งได้ประมาน2นาที รถก็มา แม่ก็ดูเราขึ้นรถไป ระหว่างทาง ฟังเพลงตลอดเลย เป้นซานด์แทรคประกอบหนังเรื่อง Step Up ซะส่วนใหญ่
07.00โดยประมาน ก็ถึงที่โรงงาน ตาประดิษฐ์เข้าใจผิดหาว่าเราป่วย ทั้งที่เราไม่ป่วย ที่จริงเขานัดก่อนหน้านี่2วัน แต่เราไม่ไป มีคนโทรไปบอกเขาว่าป่วยมาไม่ได้ แต่เขานึกว่าเราโทร ที่ไหนได้ เราโทรซะเมื่อไรล่ะ 55+ จากนั้นพอเดินเข้าไปหาเขา เขาก็บอกให้ไปนั่งรอที่ห้องผู้รับเหมาเลย ไม่พูดมาก
07.10โดยประมาน นั่งรอเขา มีคนมารอรอด้วย เต็มไปหมด เยอะพอครบ มีพวกมาสมัคใหม่บานเลย เจอไอป่องกับเพื่อนมันรวม3คน 1 ในนั้นมีไอแซมด้วย แต่ไม่ทักมันเพราะหยิ่ง55+ จริงๆเป้นคนไม่พูดกับใครง่ายๆถ้าไม่สนิท ระหว่างรอก็ฟังเพลงไป เพลงเดิมๆแหละ
08.00โดยประมาน ตาดิษฐ์ก็มา แล้วก็พาไปทำที่โรง7กับคนที่ไปสมัคด้วยอีก2คน
08.20โดยปะมาน ได้เริ่มงานที่ Line2 นั่งดูกระเบื้องที่ตู้ทำลายกะเบื้อง ตอนแรกคนที่พาไปเขาให้ไปทำใกล้ๆกับที่เคยไปทำ แต่ยี้มาก เลยบอกเขาว่าขอทำไกลๆ ทีแรกตรงที่เขาพาไปก็ไม่อยากได้คนอยู่แล้วด้วยแหละ ที่ไม่อยากทำที่เดิมก็เพราะ เบื่อคนในไลน์7-8 มีแต่คนหน้าตา+นิสัยไม่เอาไหน น่าลำคาน หัวหน้ามันด้วยชื่อไรไม่รู้จำไม่ได้
11.55 ไปทานกลางวัน พนักงานที่นั่นเขาก็ฝากซื้อส้มตำปูปลาร้าด้วย เดินเข้าโรงอาหารแบบมั่นใจด้วย คนก็มองเราหลายคน ซุบซิบไรกันนักหนาไม่รู้ สงสัยเขาคงชมเราหน้าตาดี+น่ารัก+หล่อไรงี้มั้ง (หลงตัวเอง..อิอิ)
12.30โดยประมาน กินข้าวเส็จ ลืมบอกไปว่าอาหารกลางวันคือข้าวหมูกรอบ(จริงๆไม่กรอบสักนิดเลย เหนียวมาก ทุเรศตอนแรกสั่งข้าวหมูแดง แต่มันบอกหมูกรอบแล้วกัน ไอเราก็เสือกพยักหน้าอีก ปันยาอ่อน..- -")กลับเข้ามาทำงานต่อ คนในนั้นเขาก็จำได้ ชีชื่อพลอย ชีบอกว่าชีจำเราได้ ทั้งที่ทำกันคนล่ะที่ด้วยซ้ำ แถมชมเราน่ารักอีก แอบยิ้มเลย ...55+ ^_^ ไปเผากะเบื้องก็เจอ คุนบุส คนนี้เขาจะไม่ค่อยทักด้วย ไอเราก็พยายามหันหน้าไปทางเขา แต่เขาดันไม่หันมา หันมาก็ทำเป้นไม่มอง รู้แล้วแหละว่าเขาเห้น จนสุดท้าย เขาก็ทัก แล้วก็เจอยัยเขที่เคยตบหัวเมื่อคราวที่แล้วด้วย มันชี้หน้าแล้วก็ยิ้มทักทาย แบบคนทึกอ่ะ รับไม่ค่อยได้- -" แถมนินทาเรากับเพื่อนมันอีก ยัยนี่หนิ ไม่ชอบเลย เคืองมันนิดหน่อยด้วย ส่วนคนที่ทำงานด้วยครั้งนี้ชอบ พี่นางมากที่สุด ดูเขามีน้ำใจ และมิตรสัมพันดี คนหน้าตาเหมือนหนูหิ่นตอนแรกก็นึกว่าจะดี สุดท้าย เธอดูแปลกๆ ยังไม่รู้ว่าจะชอบดีมั้ย อีกคนก็พี่พลอยนี่แหละ เขาก็ดี ถึงจะไม่ค่อยยิ้ม แต่ก็เป้นมิตรด้วยมากๆ ระหว่างนั่งเฝ้าดูกะเบื้อง ก็ฟังเพลงอีกและ เดิมๆ พี่หัวหน้าก็ใจดี ไม่ค่อยจะคุยด้วย แต่รู้สึกว่าดีมากเลย
15.10 รอกลับบ้าน เป้นเวลาที่รอคอยเลย ต้องมาทำวงกลมประชุมด้วย เหมือนเรียนสมัยประถมอ่ะ ประชมแล้วก็เฮ้+ตบมือ-*- ปันยาอ่อนมาก ก่อนหน้านี้แม่โทรมาบอกว่าถึงที่โรงงานแล้ว ไอเราก็นึกว่าหยุด พอเขามาก็ดีแหละ ไปเอากุนแจรถกับเข้า คุยกันนิดส์นึงแล้วก็เดินออกมา แลกบัตรแล้วก็ขึ้นรถ พอเข้าไปเห็นผู้หญิงนั่งกินลูกชิ้นอยู่ กลิ่นหึ่งเลย(กลิ่นลูกชิ้น) - -" ที่แรกไม่แน่ใจว่าเป้นผู้หญิง เพราะหุ่นดูใหญ่ ไว้ผมยาวดูแปลกๆ นึกว่ากะเทย พอมันกินลูกชิ้นเส็จมันก็ทิ้งถุงไว้นั่นแหละ เลวมาก ไม่มีวินัยเลย บ้านเมืองถึงได้สกปกเพราะอีพวกนี้แหละ แต่พอมันหันหน้ามาก็ok เสียงมันเป้นผู้หญิง สรุปแล้ว มันเป้นผู้หญิง แต่มองข้างหลังเหมือนกะเทย-*-
16.50โดยประมาน ถึงบ้านแล้ว ดีใจจัง วันนี้ไม่ค่อยเหนื่อย ^_^.....